Αρχιεπίσκοποι, δεσπότες και παπάδες

Αφού δηλώσω την ανθρώπινη συμπάθειά μου προς τον Χριστόδουλο, δηλαδή έναν άνθρωπο που βιώνει μαρτυρικές στιγμές, θα ήθελα να πώ την γνώμη μου για όλο αυτό το παπαδομάνι που κατά καιρούς κατακλύζει τις οθόνες μας - πότε για τα σουσέλ του (αμίμητε Ασλάνη), πότε για τις ταυτότητες, και βέβαια για τις εκάστοτε κούρσες διαδοχής. Τι είναι τελικά οι παπάδες, ο κλήρος? Είναι οι επί της γής απεσταλμένοι και εκφραστές του θεού? Είναι οι λαμπροί φάροι της ηθικής? Είναι η κολώνα του έθνους? Τίποτα απο όλα αυτά. Είναι-οι περισσότεροι εξ'αυτών-κάποια σιχαμέρα ανθρωπόμορφα τέρατα που με την κάλυψη του ράσου παραβιάζουν κάθε ηθικό και νομικό φραγμό. Είναι αυτοί που ασελγούν σε ανήλικα αγοράκια. Θα μου πείτε βέβαια, αν ήταν ανήλικα κοριτσάκια θα ήταν εντάξει? Σαφώς όχι, αλλά όσο και αν σας φαίνεται δύσκολο να το αντιληφθείτε, η ομοφυλοφιλία είναι ανωμαλία. Δυστυχώς για κάποιους δεν είμαι trendy, μάλλον οπισθοδρομικός, και δεν βάζω πράγματα στον κώλο μου. Τι να κάνουμε, ο καθένας με τα κουσούρια του. Και εν πάση περιπτώσει η ίδια η θρησκεία διδάσκει για Αδάμ και Εύα και όχι για Αδάμ με Παντελαιήμονα..Ναι αυτόν το σάτυρο που έκλεψε ένα δις για τα γεράματά του...Ψιλοπράγματα δηλαδή. Είναι οι ίδιοι που πλουτίζουν με κάθε απίθανο τρόπο...μουρμουρόντας σουαχίλι σε γάμους, κηδείες, βαφτίσεις και αγιασμούς. Αυτοί που συλλέγουν για επιδιορθώσεις και ανεγέρσεις πισινάτων ναών στην Μύκονο. Οι ίδιοι που κηρύτουν "ο έχων δυο χιτώνες να δίνει τον έναν" όντας μέρος του πλουσιότερου οργανισμού στην Ελλάδα...της εκκλησίας. Πότε βρε άχρηστοι καιροσκόποι δώσατε μια δεκάρα στον κοσμάκη? Ο κόσμος πεινάει και εσείς τρώτε-πάντα με την ευλογία του Κυρίου-με χρυσά κουτάλια. Πότε κάνατε μια γενναία συνεισφορά στα κατώτερα λαϊκά στρώματα? Για παράδειγμα γιατί δεν είπατε ποτέ "δεν δίνει η κυβέρνηση, θα δώσουμε εμείς το επίδομα θέρμανσης στον κόσμο". Ποιό είναι το κοινωνικό σας πρόσωπο, οι παρτούζες με 8χρονα αγοράκια? Για ποιά διδασκαλία μιλάτε? Τι είπε ο Χριστός το γνωρίζουμε καλά, εσείς όμως Αντίχριστοι απέχετε πολύ απο το πρότυπο αυτό. Έχετε ένα γαλήνιο, ηθικό προσωπείο, μιλάτε στωϊκά και όμως είστε σάπιοι και διάγετε βίο αντίθετο με τις χριστιανικές αντιλήψεις. Δεν το παίζω ηθικός. Είμαι αμαρτωλός και έχω αδυναμίες. Ούτε θρησκόληπτος είμαι. Γι'αυτό και τρελαίνομαι ακόμα περισσότερο με την υποκρισία σας. Και το χειρότερο είναι οτι σαν παιδάκι, η μάνα μου έμαθε να φιλώ το χέρι του παπά. Που να ήξερε η δόλια που έμπαινε ή τι έπιανε αυτό το βρωμόχερο....

Λόγοι ύπαρξης του blog....

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος επιλέγει να φτιάξει ένα blog. Κάποιοι γιατί νιώθουν την ανάγκη εξωτερίκευσης των προβληματισμών και των απόψεων τους. Άλλοι γιατί μοιράζονται ένα κοινό πάθος και βρίσκουν πιο βολική μια διαδικτυακή συνεύρεση απο το πατροπαράδοτο καφεδάκι. Ορισμένοι έχοντας πιο ταπεινά κίνητρα όπως τα μπινελίκια προς κάθε κατεύθυνση, η εύρεση γκόμενας, ικανοποίηση φιλαρέσκειας του κλασικού Έλληνα ξερόλα, διαμοιρασμός αρχείων με τσόντες, φετίχ κτλ. Σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες, υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής. Η ασπίδα προστασίας που προσφέρει η ανωνυμία. Κάθε πικραμένος, ή μη, έχει την δυνατότητα να κραυγάσει με όλη την δύναμη της ψυχής του όλα εκείνα που φοβάται να πεί στην καθημερινότητά του. Τις απόκρυφες σκέψεις του, τα επιλήψιμα πιστεύω του, τις ακραίες επιθυμίες του ή τις άρρωστες ορέξεις του. Ένα βήμα για να πεί δημοσίως αυτά που θέλει και με τον τρόπο ακριβώς που επιθυμεί. Να είναι ο εαυτός του χωρίς αναστολές, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς προσχήματα και επικαλύψεις. Ίσως ένας νέος, σύγχρονος τρόπος κοινωνικοποίησης. Ούτως ή αλλιώς, ζούμε στην εποχή των υποκατάστατων. Δεν συζητάμε κατά πρόσωπο αλλά κάνουμε chat. Δεν κάνουμε sex, πάμε σε κωλόμπαρα να χουφτώσουμε και να μας χουφτώσουν επί πληρωμή. Δεν παίρνουμε εφημερίδα, μπαίνουμε σε sites για να ενημερωθούμε. Δεν πάμε βόλτα στα μαγαζιά, αλλά κάνουμε τις αγορές μας στο διαδίκτυο. Δεν πάμε σινεμά, κατεβάζουμε ταινίες. Δεν διαδηλώνουμε-που να τρέχεις τώρα-αλλά συνασπιζόμαστε σε blogs πιστεύοντας οτι θα ακουστούμε. Έτσι λοιπόν κι εγώ κατέφυγα στην ίδια λύση, σημεία των καιρών θα πεί κάποιος. Σκοπός του blog είναι η προσωπική μου απενοχοποίηση...πιο απλά το γνωστό "εγώ μια φορά τα είπα". Η αποτύπωση αυτών που κρύβω μέσα μου, η μικρή μου επανάσταση της πλάκας. Enjoy the ride....