Λόγοι ύπαρξης του blog....

Υπάρχουν πολλοί λόγοι που κάποιος επιλέγει να φτιάξει ένα blog. Κάποιοι γιατί νιώθουν την ανάγκη εξωτερίκευσης των προβληματισμών και των απόψεων τους. Άλλοι γιατί μοιράζονται ένα κοινό πάθος και βρίσκουν πιο βολική μια διαδικτυακή συνεύρεση απο το πατροπαράδοτο καφεδάκι. Ορισμένοι έχοντας πιο ταπεινά κίνητρα όπως τα μπινελίκια προς κάθε κατεύθυνση, η εύρεση γκόμενας, ικανοποίηση φιλαρέσκειας του κλασικού Έλληνα ξερόλα, διαμοιρασμός αρχείων με τσόντες, φετίχ κτλ. Σε όλες τις παραπάνω κατηγορίες, υπάρχει ένας κοινός παρανομαστής. Η ασπίδα προστασίας που προσφέρει η ανωνυμία. Κάθε πικραμένος, ή μη, έχει την δυνατότητα να κραυγάσει με όλη την δύναμη της ψυχής του όλα εκείνα που φοβάται να πεί στην καθημερινότητά του. Τις απόκρυφες σκέψεις του, τα επιλήψιμα πιστεύω του, τις ακραίες επιθυμίες του ή τις άρρωστες ορέξεις του. Ένα βήμα για να πεί δημοσίως αυτά που θέλει και με τον τρόπο ακριβώς που επιθυμεί. Να είναι ο εαυτός του χωρίς αναστολές, χωρίς ωραιοποιήσεις, χωρίς προσχήματα και επικαλύψεις. Ίσως ένας νέος, σύγχρονος τρόπος κοινωνικοποίησης. Ούτως ή αλλιώς, ζούμε στην εποχή των υποκατάστατων. Δεν συζητάμε κατά πρόσωπο αλλά κάνουμε chat. Δεν κάνουμε sex, πάμε σε κωλόμπαρα να χουφτώσουμε και να μας χουφτώσουν επί πληρωμή. Δεν παίρνουμε εφημερίδα, μπαίνουμε σε sites για να ενημερωθούμε. Δεν πάμε βόλτα στα μαγαζιά, αλλά κάνουμε τις αγορές μας στο διαδίκτυο. Δεν πάμε σινεμά, κατεβάζουμε ταινίες. Δεν διαδηλώνουμε-που να τρέχεις τώρα-αλλά συνασπιζόμαστε σε blogs πιστεύοντας οτι θα ακουστούμε. Έτσι λοιπόν κι εγώ κατέφυγα στην ίδια λύση, σημεία των καιρών θα πεί κάποιος. Σκοπός του blog είναι η προσωπική μου απενοχοποίηση...πιο απλά το γνωστό "εγώ μια φορά τα είπα". Η αποτύπωση αυτών που κρύβω μέσα μου, η μικρή μου επανάσταση της πλάκας. Enjoy the ride....